ΒΡΑΧΜΑ
Αν ο αιματόβρεχτος φονιάς νομίζει ότι φονεύει
κι ανίσως πως φονεύεται νομίζει ο φονευθείς,
κανείς τους δεν επίσταται τους κρύφιους, κι ας πιστεύει,
τους τρόπους που μετέρχομαι – φεύγω, γυρνώ ευθύς.
Τα ξεχασμένα ή μακρινά εγγύς είναι για μένα·
ο ήλιος και το έρεβος είν' ένα και το αυτό·
όλοι οι θεοί που πέθαναν εμφαίνονται σε μένα·
και δεν ξεκρίνω εγώ ντροπή και γέρας δοξαστό.
Εκείνος που με απόδιωξε άσχημα συλλογάται·
όταν με αποφεύγετε, εγώ είμαι τα φτερά·
εγώ είμαι η διερώτηση κι αυτός που διερωτάται
κι ο ύμνος που ο Βραχμάνος μου με ζέση τραγουδά.
Τον οίκο μου οι κραταιοί θεοί ζητούν, και καίνε,
και με ποθούν οι Επτά Ιεροί και με ζητούν ες μάτην·
όμως εσύ, του αγαθού πραότατε ερωμένε,
βρες με, και γύρνα αδίστακτος στον ουρανό την πλάτη.
RALPH WALDO EMERSON
Μεταγραφή: Θεοδόσης Βολκώφ
