Κυριακή, Ιουλίου 21, 2013

ΕΚΤΟΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ

ΕΚΤΟΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ

Έκτορ… συ δε μοι θαλερός παρακοίτης
Ιλιάδος Ζ
...Hectoreo quotiens sederat uxor equo
Μαρτιάλης


Ο Σκάμανδρος ξερνά ηρώων πτώματα.–
Μα η Νύχτα ζει… Και σαν κοπάσει η μάχη,
σε κάποια του Ιερού Ιλίου δώματα,
ακούραστη δουλεύει η Ανδρομάχη –
επάνω στο λαμπρότερο απ’ τα σώματα
των Τρώων και του ωθεί με βία τη ράχη

στην κλίνη της… Κρατά γερά τον ίππο της
και ανάσκελο συνέχεια τον δαμάζει
από αγάπης άσβεστης και ανείπωτης
σοφία τρυφερή που την προστάζει,
και που γροικά, χρησμό, σε κάθε χτύπο της,
έτσι τον μαχητή να ξεκουράζει…

Τον δαμαστή των ίππων πώς τον δάμασες
–τραχιά και τρυφερότατη ιππεία–
η Σιωπηλή απ’ του Έρωτα τις Άνασσες,
η Ανέγνωρη, που αγνεία και λαγνεία
ταίριασες στου ιμέρου σου τις θάλασσες
στην τρομερή δοσμένη ιππομανία.

Κορμιών ανεπανάληπτο ιδίωμα·
κορύφωση του ιπποδάμειου μόγου,
κενταύρισσας υπέρτατο ομοίωμα,
ορμή επική του ιππικού σου λόγου –
του ανδροφόνου είσαι το τελείωμα
κι η έκρηξη της τίγρης και του αλόγου.

Δυο ζώων πώς ακούγονται τα φθέγματα
κι από τον ωθισμό πώς θάλλει ο κήπος
και μπρος στου κόσμου έκπληκτου τα βλέμματα
ιδού γεννιέται η ιππαστί –ο νέος τύπος–
και το πιο τέλειο απ’ όλα τα συμπλέγματα –
Εσύ κι ο μελανός Εκτόρειος Ίππος.



© Θεοδόσης Βολκώφ

Τετάρτη, Ιουλίου 03, 2013

ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ του ΝΙΚΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ



ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ


Άκου, ρε Γιε της Καλογριάς,
ο φίλος σου είμαι ο Πανουργιάς.
Ο φίλος σου είμαι ο Πανουργιάς
και το δεξί σου χέρι
κι εκείνος που καλύτερα
απ' ολουνούς σε ξέρει.

Λένε πως παίζεις με χανουμάκια,
με τουρκοπούλες και καλογριές
και σ' αραδιάζουνε βρισιές.
Πως μπαινοβγαίνεις στους μαχαλάδες,
με δερβισάδες στήνεις χορό
και με ρωτάν και τι να πω;

Λένε πως έχεις αλισβερίσι,
μ' Αλή Πασάδες κάνεις χωριό
και σε ρωτάω τι να τους πω
   και σε ρωτάω τι να τους πω.

Πες τους, ρε φίλε Πανουργιά,
έχω εις τον μπούτζον μου βιολιά.
Ωρέ έχω εις τον μπούτζον μου βιολιά
έχω και τουμπερλέκια
κι όπως γουστάρω τα βαρώ
και σπάω τα ζεμπερέκια.

Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω
και αν αργήσω δώσ' τους κι αυτό,
είναι τ' αρχίδια μου τα δυο.

Όπως στα λέγω να τους τα γράψεις,
όπως στα λέγω να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης σεβνταλής.
Όπως στα λέγω να τους τα γράψεις,
όπως στα λέγω να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης σεβνταλής,
Καραϊσκάκης μπεσαλής.

Καραϊσκάκης, γεια χαρά.
Γεια σου, ρε Γέρο του Μοριά.
Γεια σου, ρε Γέρο του Μοριά,
και γεια που σ' αγαπάνε,
γεια τους που δε λυγίζουνε
και που δεν προσκυνάνε.

Λένε για μένα τα καρακόλια,
άκου τι λένε να μη γαμεί,
μίλα κι εσύ, ρε Θοδωρή.

Όπως στα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως στα λέμε να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης, Θοδωρής.

Όπως στα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως στα λέμε να τους τα πεις,
Κολοκοτρώνης και Γιωργής,
Καραϊσκάκης, Θοδωρής.

Γεια σου, ρε Ανδρούτσο, γεια χαρά,
γεια σας, παιδιά μου αητόπουλα.
Γεια σας, παιδιά μου αητόπουλα,
που 'χετε αητό πατέρα
κι όποιος δεν εκατάλαβε,
τότε ας μας κάνει αέρα.

Όπως στα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως στα λέμε να τους τα πεις,
Ανδρούτσος, Γιώργης, Θοδωρής.

Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω,
έτσι μου είπαν λόγω τιμής,
Ανδρούτσος, Γιώργης, Θοδωρής.

Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω,
έτσι μου είπαν λόγω τιμής,
μαζί τους είμαστε κι εμείς
μαζί σας είμαστε κι εμείς.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
μουσική & στίχοι