Τετάρτη, Νοεμβρίου 28, 2007

Σαν Haiku (2)


Στίχοι κι αγάπες
λησμονημένοι νεκρές
που με στοιχειώνουν

***
Κάποτε κλείνω
τη βοή της θάλασσας
μες στα κοχύλια

***
Βαθιά στο δάσος
το πέλμα της χαίρονται
πευκοβελόνες

***
Από τη σκέψη
βαρύς και σκληρότατος
από το πάθος

***
Τα δάχτυλά μου
πάνω της κρατάν γερά
το πεπρωμένο

***
Τα δάχτυλά της
λέαινες πάνω μου που
ψαύουν την πέτρα

***
Εδώ ανατέλλει
μέσα σε θρύλο η θλίψη
και με νυχτώνει

***
Λάμψη σκοτεινή
Νοέμβριε του Σκορπιού
που μου ταιριάζεις

***
'Εχεις στα χείλη
φιλιών το ναι και τ' όχι
και όλος τρέμω

***
Ώρες της θλίψης
κρατούν το μυστικό τους
επτασφράγιστο

***
Ιδεόγραμμα
στη γλώσσα του αίματος
διαβάζω ξίφος

***
Και ο πάγος μου
δεν καίει λιγότερο
απ' τη φωτιά μου


© Θεοδόσης Βολκώφ

Πέμπτη, Νοεμβρίου 15, 2007

Σάββατο, Νοεμβρίου 10, 2007

Ο Δαίμονας (Απόσπασμα 8ο)



Τον Έρωτα τον έμαθα στα ερέβη,
μέσα σε νύχτες πυρωμένες και γκρεμούς,
στον Τάρταρο που ζει για να μολεύει,
μα εγώ κρατήθηκα αγνός με τους αγνούς.


Πόρν’ η λαγνεί’ ας είναι κι ας χορεύει,
θυμήσου, εσύ, τι βλέπεις τώρα και ακούς,
τη ρώμη μου τα άγρια να λατρεύει,
σκληρού, πυρακτωμένου Δαίμονα ψαλμούς.


Κυριαρχεί στα τέλματα η φωτιά μου·
και μες στης πόρνης πάλι αγνός την αγκαλιά
γιατί αγκάλιαζα κι εκεί με τα φτερά μου –

μες στους ξανασασμούς από τα στήθια,
στο ψέμα μέσα της στιγμής και στα φιλιά
εγώ με αγάπη αγκάλιαζα κι αλήθεια.




© Θεοδόσης Βολκώφ

Πέμπτη, Νοεμβρίου 01, 2007

Σαν Haiku (1)


H A I K U
Ι
Είδε στη λίμνη
της ζωής ο Έρωτας
το πρόσωπό του.
ΙΙ
Τρόμαξε κι είπε:
«Καταλαβαίνω· κι εγώ
Θάνατος είμαι».
ΙΙΙ
Κι είπε η Ζωή:
«Ας χάνομαι μέσα σου,
εσένα ζητώ».
ΙV
«Είμαι απέραντη
και μπορώ να πεθαίνω·
φοβούνται οι νεκροί».


© Θεοδόσης Βολκώφ