Πολλών, ανθρώπων και πραγμάτων, έχω επιβιώσει...
Πολλών, ανθρώπων και πραγμάτων, έχω επιβιώσει
και την αξία των πιο πολλών σε τούτη τη ζωή
τη ζύγισα· και προχωρώ, κι ας μ' έχουνε κυκλώσει
τείχη κι ας ζω σε όρια που μου έχουν θεσπιστεί.
Για μένα πια οι ορίζοντες εγγύς και ερεβώδεις
και πλησιάζουν διαρκώς όλο πιο σκοτεινοί.
Οι στοχασμοί μού έγιναν αργοί και κοπιώδεις
και η ψυχή μου έρημη μια χώρα και γυμνή.
Δεν προελαύνει σαν και πριν το πνεύμα μου με θάρρος
η ελπίδα στέκει άεργη, βουβή, και στην οδό,
την πατημένη από τού ζην το εγκόσμιο κρύο βάρος,
την ευκαιρία μού στερούν ξανά να πορευτώ.
Κι αν η ζωή μου φαίνεται απ' τις πιο δυσκολεμένες,
των σπόρων μου το απόθεμα αν είναι πια μικρό,
σαν ρίχνουν τόσα σύννεφα νιφάδες πυκνωμένες
πώς να ελπίσω απ' την αρχή σε νέο θερισμό.
Σε χώρες που ανέσκαψε τσεκούρι και που η πύρα
τα χώματα ανάλωσε ίχνος κάποιας ζωής
μπορεί και κάπου να βρεθεί, μα εμένα μόνον πείρα
μού έμεινε και μέλλοντος χωρόχρονος κανείς.
Κλείνει τον κύκλο η ζωή και πια δεν θα μπορέσει
να αποδώσει το ποσό που έχει ξοδευτεί
κι αυτό που η γη σε πέτρινους τάφους έχει χωρέσει
και κλείσει, ανήλεη, στο φως δεν θα επιστραφεί.
PYOTR VYAZEMSKY
Μεταγραφή: Θεοδόσης Βολκώφ
