ROBERT GRAVES, Στον Όγμιον Ηρακλή

ΣΤΟΝ ΟΓΜΙΟΝ ΗΡΑΚΛΗ

Οι Άθλοι σου τελέστηκαν, τα πάρεργά σου επίσης,

οι στάχτες σου απαλά πετούν απ' την κορφή τής Οίτης.

Ιδού λοιπόν, Ηράκλεις, η φυγή από την εξουσία.

Η λυγερότατη Ήβη, νεότερη απ' όλες τις Θεές,

που κάνει κύκλους στο πλατύ αλώνι της Σελήνης,

ζήλια καμιά δεν έτρεφε για τη Μεγάρα,

την Ιππολύτη, την Αυγή, τη Δηιάνειρα,

μα καθεμιά τους πένθησε με τη σειρά. Ράγισες όλες τις καρδιές,

σαν ήλιος καίγοντας αβάσταχτα για μια Ελληνίδα κόρη.

Ανάπαυσε το αθάνατο κεφάλι σου στης Ήβης την ποδιά·

όποιους πολέμους άρχισες άφησε οι γιοι σου να τελειώσουν.

Στοχάσου ένα νέο Αλφάβητο, θεράπευσε πληγές,

σύρε σε σένα ποιητές από μακριές χρυσές αλύσους,

όμως ακόμη πάνοπλος με λεοντή και ρόπαλο προχώρει.

ROBERT GRAVES

Μεταγραφή: Θεοδόσης Βολκώφ

PYOTR VYAZEMSKY, Πολλών, ανθρώπων και πραγμάτων, έχω επιβιώσει...

Πολλών, ανθρώπων και πραγμάτων, έχω επιβιώσει...

Πολλών, ανθρώπων και πραγμάτων, έχω επιβιώσει
και την αξία των πιο πολλών σε τούτη τη ζωή
τη ζύγισα· και προχωρώ, κι ας μ' έχουνε κυκλώσει
τείχη κι ας ζω σε όρια που μου έχουν θεσπιστεί.
Για μένα πια οι ορίζοντες εγγύς και ερεβώδεις
και πλησιάζουν διαρκώς όλο πιο σκοτεινοί.
Οι στοχασμοί μού έγιναν αργοί και κοπιώδεις
και η ψυχή μου έρημη μια χώρα και γυμνή.

Δεν προελαύνει σαν και πριν το πνεύμα μου με θάρρος
η ελπίδα στέκει άεργη, βουβή, και στην οδό,
την πατημένη από τού ζην το εγκόσμιο κρύο βάρος,
την ευκαιρία μού στερούν ξανά να πορευτώ.
Κι αν η ζωή μου φαίνεται απ' τις πιο δυσκολεμένες,
των σπόρων μου το απόθεμα αν είναι πια μικρό,
σαν ρίχνουν τόσα σύννεφα νιφάδες πυκνωμένες
πώς να ελπίσω απ' την αρχή σε νέο θερισμό.

Σε χώρες που ανέσκαψε τσεκούρι και που η πύρα
τα χώματα ανάλωσε ίχνος κάποιας ζωής
μπορεί και κάπου να βρεθεί, μα εμένα μόνον πείρα
μού έμεινε και μέλλοντος χωρόχρονος κανείς.
Κλείνει τον κύκλο η ζωή και πια δεν θα μπορέσει
να αποδώσει το ποσό που έχει ξοδευτεί
κι αυτό που η γη σε πέτρινους τάφους έχει χωρέσει
και κλείσει, ανήλεη, στο φως δεν θα επιστραφεί.

PYOTR VYAZEMSKY
Μεταγραφή: Θεοδόσης Βολκώφ

RALPH WALDO EMERSON, Βράχμα

ΒΡΑΧΜΑ

Αν ο αιματόβρεχτος φονιάς νομίζει ότι φονεύει
κι ανίσως πως φονεύεται νομίζει ο φονευθείς,
κανείς τους δεν επίσταται τους κρύφιους, κι ας πιστεύει,
τους τρόπους που μετέρχομαι  –  φεύγω, γυρνώ ευθύς.

Τα ξεχασμένα ή μακρινά εγγύς είναι για μένα·
ο ήλιος και το έρεβος είν' ένα και το αυτό·
όλοι οι θεοί που πέθαναν εμφαίνονται σε μένα·
και δεν ξεκρίνω εγώ ντροπή και γέρας δοξαστό.

Εκείνος που με απόδιωξε άσχημα συλλογάται·
όταν με αποφεύγετε, εγώ είμαι τα φτερά·
εγώ είμαι η διερώτηση κι αυτός που διερωτάται
κι ο ύμνος που ο Βραχμάνος μου με ζέση τραγουδά.

Τον οίκο μου οι κραταιοί θεοί ζητούν, και καίνε,
και με ποθούν οι Επτά Ιεροί και με ζητούν ες μάτην·
όμως εσύ, του αγαθού πραότατε ερωμένε,
βρες με, και γύρνα αδίστακτος στον ουρανό την πλάτη.


RALPH WALDO EMERSON
Μεταγραφή: Θεοδόσης Βολκώφ

SWAMI VIVEKANANDA, O Xορός Τού Σίβα

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΙΒΑ

Ιδού, ιδού, κοιτάξτε –

χορεύει ο Θεός,

Σίβα ο Ολετήρας

και Σίβα ο Δημιουργός.

Ο Κύριος τής Γιόγκα

την Τρίαινα κρατά

και χύνεται και τρώει

την Πλάση η πυρκαγιά.

Η πύρινή Του χαίτη

πληροί τον ουρανό,

κόσμοι εφτά κρατάνε

και παίζουν τον ρυθμό,

καθώς η Γη μας σειέται

και λιώνει μες στο φως –

ιδού, ιδού, χορεύει

ο Σίβα ο Θεός.

SWAMI VΙVEKANANDA

Mεταγραφή: Θεοδόσης Βολκώφ

ΑΝΤΙΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟΣ

 

 ΑΝΤΙΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟΣ

Αλλά κι αν έρχομαι από εκεί
όμως δεν είμαι απ' όπου έρχομαι
αλλά όπου πάω είμαι.

© Θεοδόσης Βολκώφ

PSALMUS ET FRAGMENTUM

PSALMUS ET FRAGMENTUM

Ζώο μου Εσύ, ω Γης, Θηλαστικιά μου,

μήτρα που σε πλημμύρισα στο σπέρμα,

που με τη βία σ' έκανα δικιά μου

ξανά και πάλι απ' την αυγή ώς το γέρμα

κι από το γέρμα ώς την αυγή η φωτιά μου

σε πύρωνε και σ' έγδυνε απ' το δέρμα

το ξένο ώς να σε δώσει στη γενιά μου

και ν' αποθέσει εντός σου το άλλο έρμα,

Ζώο μου Εσύ, Εσύ, Θηλαστικιά μου,

Τέλος και Αρχή, Ξεκίνημα και Τέρμα.

© Θεοδόσης Βολκώφ