Δευτέρα, Απριλίου 23, 2007

Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ (μέρος Ά - απόσπασμα 5ο)

Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ (μέρος Ά - απόσπασμα 5ο)


«Eίμαι ουρανός και όλος σκοτεινιάζω.
Κορμί από πηλό που σε προσβάλλω,
ξύλο εσύ γίνεσαι και σε χαράζω
κι ύστερα πέτρα που χτυπώ· σε σάλο

φτιάχνεσαι μέσα σίδερο· σου κράζω:
“Μπορείς λοιπόν να γίνεις τίποτ’ άλλο”;
Ολούθε σε κυκλώνω, σε ρημάζω,
δόσου, και στην Εδέμ μου θα σε βάλω...

Εσύ που όλο τινάζεις το κεφάλι
ποιο μέταλλο θα γίνεις, πού θα φτάσεις,
άτι και ταύρος από ατόφιο ατσάλι,

δεν έχει άλλα η γη για να δαμάσεις»...
- Εγώ, που θειάφι πάντοτε ανασαίνω,
όσο θα σκοτεινιάζεις, θα σκληραίνω.


© Θεοδόσης Βολκώφ