Αν η λεύκα
Αν η λεύκα αναρριγά
κι αν χτυπούν τα τζάμια οι κλώνοι,
είναι που τη βλέπω αργά
νοερά να με σιμώνει.
Τ' άστρα αν λάμπουν στο νερό
κι ώς τα βάθη του, το κάνουν
ήρεμο ύπνο να χαρώ
και το νου μου να γλυκάνουν.
Κι αν η συννεφιά σχιστεί
για να λάμψει, όπου και νά 'μαι,
το φεγγάρι, είναι γιατί
μέρα νύχτα σε θυμάμαι.
Μιχάι Εμινέσκου
Πηγή: Εμινέσκου, Ποιήματα, Μτφ. Ρίτα Μπούμη Παπά, Μέλισσα
