Dead Poets Society

Έχω πάρα πολλές ενστάσεις όσον αφορά στη συγκεκριμένη ταινία, αλλά αυτή τη σκηνή, καθώς και τη συνέχειά της με την «απαγγελία» του Whitman, την κρατάω. Το απόσπασμα αφιερώνεται – για άλλη μια φορά – σε αυτούς που μας κρύβουν την ομορφιά: στους μεγαλόσχημους κριτικούς μας, στους ασπάλακες των Πανεπιστημίων, στους διά την πνευματική μας ζωή κοπτόμενους εκδότες, στους διευθυντές των λογοτεχνικών μας περιοδικών και στους ποιητές που με το ένα χέρι βαστούν την πένα της ποίησης και με το άλλο τον κάλαμο της δημοσιογραφίας• κι ακόμα στους νέους – και δεν είναι λίγοι – που φιλοδοξούν να τους μοιάσουν και ονειρεύονται να γίνουν «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη». Τελικά, κατά πώς φαίνεται, αυτοί οι κύριοι συναγωνίζονται σε αφιερώσεις τις αγάπες μας...


Βολκώφ