Επιτύμβιον

Και κάθε βρύση μου κρυφή αμείλικτα στερεύει
και κάθε μέσα μου φωνή σβήνει και δε μιλά
και το τραγούδι που ’ψαλα άρχισε πια να ρεύει
κι είν’ η σιωπή η μοίρα μου, τα γύρω μου νεκρά.

© Θεοδόσης Βολκώφ