Εσύ που με βλέπεις μη φοβάσαι
και μην τρομάζεις εσύ που με ακούς
στην πιο σιωπηλή σου ώρα
στην πιο σκοτεινή σου στιγμή
από τα έγκατα αντηχώ βαθιά σου
και προστάζω –
μείνε ακόμα μέσα στις σκιές
και ανδρώσου στο πυκνό σκοτάδι
της νύχτας το αμόνι
για σώματα σαν το δικό σου έχει πλαστεί.
© Θεοδόσης Βολκώφ
