ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥ

Δώσε μου Κύριε βέβαιο τον εχθρό

- σώμα με σώμα θέλω να χτυπιέμαι -

αυτόν που μες στα μάτια του διαβάζω

τετελεσμένο ή σχεδόν τον θάνατό μου·

κι απάλλαξε

απάλλαξέ με από τη διβουλία των φίλων

από τους λόγους και τις πράξεις των χλιαρών

από τα στήθια όπου η καρδιά στιγμές χτυπά

κι ύστερα πάλι ευθύς το μετανιώνει.

Αφού δεν είμαι ακόμη άξιος της ειρήνης

κι αφού να ξεπληρώσω πρέπει κρίματα πολλά

κι είμαι –το ξέρεις– Πρίγκιπας Πολέμου

δώσε μου Κύριε βέβαιο τον εχθρό

και καθαρό τον πόλεμο ώς το τέλος.

© Θεοδόσης Βολκώφ

Τραγούδι - Μνήμη Πηγής Καφετζοπούλου

Μνήμη Πηγής Καφετζοπούλου

Σε ποιον σε χρώσταγα για να σε δώσω;

Θ. Βολκώφ


Χέρι δυνατό πολύ σ’ αρπάζει,
λέγαμε πως θα ΄μαστε μαζί,
ό,τι κλαίει εδώ κι ό,τι σπαράζει
δεν ακούγεται, σχεδόν δε ζει.

Μοίρα φθονερή καταδικάζει,
γδέρνει, καίει και σκορπάει κορμιά,
τη ζωή με θάνατο μπολιάζει
τώρα που μου σώνεται η λαλιά.

Ποιος γελά μαζί μου και ποιος παίζει,
ποιος μ’ αφήνει νύχτα ορφανό,
ποιος ορίζει όλο να πληρώνω
κι όμως πάντα κάτι να χρωστώ.


© Θεοδόσης Βολκώφ

EMINESCU - Ωδή σε αρχαίο μέτρο

Ο εθνικός ποιητής της Ρουμανίας και ένας από τους κορυφαίους του κόσμου. Για πολλούς, ο τελευταίος μεγάλος του Ρομαντισμού. Ζωή τραχιά, σύντομη, τυραννισμένη. Ο Εμινέσκου -
"ήξερε" από ποίηση, αλλά, αλίμονο, - κι ας είχε ώριμη πολιτική σκέψη - όχι από πολιτική...
Προσεχώς ένα από τα κορυφαία του ποιήματα - Ο Εωσφόρος.

Αφιερώνεται στον φίλο Γιώργο Κ. Ανυφαντή.

ΔΑΒΙΔ (απόσπασμα)

Εσύ που με βλέπεις μη φοβάσαι
και μην τρομάζεις εσύ που με ακούς
στην πιο σιωπηλή σου ώρα
στην πιο σκοτεινή σου στιγμή
από τα έγκατα αντηχώ βαθιά σου
και προστάζω –
μείνε ακόμα μέσα στις σκιές
και ανδρώσου στο πυκνό σκοτάδι
της νύχτας το αμόνι
για σώματα σαν το δικό σου έχει πλαστεί.

© Θεοδόσης Βολκώφ

Γκάντι (2)

Είναι προτιμότερο να είμαστε βίαιοι, αν υπάρχει βία στις καρδιές μας, από το να φοράμε τον μανδύα της μη βίας για να καλύψουμε την αδυναμία μας.

Μαχάτμα Γκάντι

Υ.Γ. Κάποιοι λόγοι προσλαμβάνουν άλλο βάρος στα στόματα ορισμένων ανθρώπων...

Marginalia - 2

H ανθεκτικότης του φελλού, ναι. Αλλά μήπως αυτή δεν μας λέει πολλά και για την τόσο καταφανή όσο και απογοητευτική έλλειψη σε κότσια των παροικούντων τη μικρή μας Ιερουσαλήμ;

Υπάρχουν λογιών λογιών σιωπές. Δεν βαραίνουν όμως όλες το ίδιο.

Πρέπει να κοιτάζουμε το ποιος σωπαίνει και γιατί. Κι όταν αυτός ο κάποιος – όποιος κι αν είναι - σωπαίνει από δειλία, που τη βαφτίζει κατά τη βολή του αξιοπρέπεια και ανωτερότητα, τότε έχει όλο τον χώρο και τον χρόνο ο κάθε μωροφιλόδοξος, που αντί για έργο επιδεικνύει διασυνδέσεις, να μιλά και να ακούγεται.

Και τα γύναια στέργουν, γιατί τόσο καταλαβαίνουν και θαμπώνονται.

Όσο ο καιρός περνάει και οι καταστάσεις διαιωνίζονται, η σιωπή γίνεται όλο και περισσότερο επικίνδυνη και για τούτο όλο και περισσότερο απαράδεκτη.

Κι είναι λυπηρό να βλέπεις ακόμα και ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν να αναλώνονται σε λιβανωτούς και χειροφιλήματα για λίγα ψιχία φιλολογικής δόξας.

Έχω φτάσει στο σημείο – και ξέρω ότι με αυτό διαφωνούν πολλές αισθαντικές ψυχές - να προτιμώ να συναντήσω έναν άντρα με το θάρρος της γνώμης του από το να διαβάσω ένα ακόμα καλό ποίημα.

Και είναι ντροπή για την «ποίησή» μας το ότι πρέπει να βγεις έξω από αυτήν για να βρεις ανθρώπους με χαρακτήρα.

Όταν οι ποιητές δεν έχουν κότσια, εκφυλίζονται σε καλαμαράδες.

Μέσα στην καλλιτεχνική μας πραγματικότητα αυτό που λείπει περισσότερο δεν είναι τόσο οι καλές πένες όσο το αρρενωπόν του φρονήματος.

© Θεοδόσης Βολκώφ

Υ. Γ. Εν καιρώ, αλλά σύντομα, τα υπόλοιπα.

Γκάντι (1)

Στην αρχή σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και μετά νικάς.

Μαχάτμα Γκάντι