Από το βιβλίο
"Τα Τραγούδια της Ψυχής και της Κόρης",
(Γαβριηλίδης, 2004)


Κι όσ' αγαπιούνται χάνονται
σε άγρια μονοπάτια
κι όσα μπορούν ν' αγαπηθούν
δε σμίγουνε εδώ,
κι αν πρόλαβα τα χείλη της,
δεν της φιλώ τα μάτια,
γιατ' είμ' εγώ αθάνατος
αθάνατα πονώ...



© Θεοδόσης Βολκώφ