Σίβυλλα
Κοιτώ την ομορφιά σου
που ατενίζει
εκείνο που δεν δύναμαι
να δω
χωρίς την καλλονή σου
που με οπλίζει·
για τούτο και το κάλλος
σου υμνωδώ.
Μορφή σιβυλλική, μες
στ’ όραμά σου
ποιος κόσμος
ξεδιπλώνεται καινός,
ποιος πόλεμος ξεσπά στ’
ανάβλεμμά σου,
ποιος Έρως, ποιος Λαός
και ποιος Θεός.
– Χορούς δαιμόνων
βλέπω, και αγγέλων
ψαλμούς ακούω πέρα
μακριά…
Σκοτάδι, μα ξεκρίνω μες
στο μέλλον
βασιλική και πύρινη
γενιά
ως νέμεση και άστρο
ανατέλλον…
Το φως γεννιέται πάντα
απ’ τη φωτιά.
© Θεοδόσης Βολκώφ
