Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ

 ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

 Του Ααρών Μνησιβιάδη

Μια προσευχή να πω. Μια προσευχή,

βγαλμένη απ’ των βουβώνων μου τον σάλο

κι από των σπλάχνων μου την ταραχή.

Με τη σπασμένη μου φωνή να ψάλω

αυτό που υπήρξε ανέλπιστα μεγάλο

και γέννησε τον Ίμερο της Λέξης…

Μα τώρα, Πρίγκιπα, βουβός ασχάλλω.

Ελέησον. Με στίχους μη μ’ εμπαίξεις.

Σ’ εσένα, Μαύρε Πρίγκιπα, Εραστή,

που φλέγεσαι απ’ τη μελανή σου άλω,

του γυναικείου ζώου δαμαστή,

προσεύχομαι· μα τι να καταβάλω

στον οχεικό παραδομένος ζάλο

ως τίμημα… Τη νύχτα αυτή ας στέρξεις…

Το σώμα της. Δεν θέλω τίποτ’ άλλο.

Ελέησον. Με στίχους μη μ’ εμπαίξεις.

Πρίγκιπα, Εραστή και Ποιητή,

τις λέξεις σού αποδίδω που θα βγάλω

από το νικημένο μου κορμί

όπως μαζί μαραίνομαι και θάλλω.

Δεν θέλω πια ως Λόγος ν’ αναπάλλω.

Μα, Πρίγκιπα, γοργός ας με συντρέξεις.

Τον ποιητή γυρεύω ν’ αποβάλω.

Ελέησον. Με στίχους μη μ’ εμπαίξεις.

Πρίγκιπα, ηττήθηκα. Το πνεύμα εάλω.

Κι αν δεν μπορείς σ’ αυτή να μ’ επιστρέψεις,

ζητώ τουλάχιστον σιωπή – κι ας σφάλλω.

Ελέησον. Με στίχους μη μ’ εμπαίξεις.

© Θεοδόσης Βολκώφ