.jpg)
Canis lupus familiaris
Με το ένα μάτι καστανό,
τ’ άλλο γαλάζο
τον άνθρωπο φυλάσσω,
και κοιτάζω
τον λύκο να εφευρίσκει.
Πώς; – Σε φύλλα
γράφοντας κι όλο
γράφοντας.
Νυστάζω.
Μπροστά του πέφτω και
κοιμάμαι η σκύλα
και στ’ όνειρό μου μέσα
δοκιμάζω
της γνώσεως τ’
απαγορευμένα μήλα.
Ξυπνώ.
Στη γλώσσα μου μιλώ
και ουρλιάζω.
Τον λύκο με τον σκύλο
συνταιριάζω,
και του απευθύνομαι
– Μου μοιάζεις και σου μοιάζω.
© Θεοδόσης Βολκώφ
