Τώρα ξανά τα λόγια των ανθρώπων σε θωπεύουν
δεν ανασαίνει δίπλα σου αιμάσσουσα η σιωπή
ως φύλακας ως εραστής ως παραστάτης
λόγια αναίμακτα εντός σου θορυβούν
η ευτελίζουσα τον κόσμο κολακεία
Ο πλέον μακρινός σου πια πενθεί
ότι βραχύς ο έρωτας μακρύς ο βίος
πενθεί
που η τόση ποίηση δεν άρκεσε
που η ποίηση ποτέ της δεν αρκεί.
© Θεοδόσης Βολκώφ
