MYSTERIUM

MYSTERIUM


Νύχτα. Τον θόλο τ’ ουρανού η αστραπή διατρέχει
από τη μια τού ορίζοντα ώσμε την άλλη άκρη,
με φως κυανό τονίζοντας σε μια στιγμή τα μάκρη
μέλαινας γης που υπόμονη και σοβαρή προσέχει·
ν’ ακούσει· τι; Σαν θάνατος, σιωπή στην πλάση πάσα
κι όλα ριγούν ακίνητα στην πρώτη μέσα σκέψη,
ο Κόσμος που ξεκόρμισε στη μήτρα να επιστρέψει,
σαν μακελεύτρα τον γεννά του Αρχαίου Θεού η ανάσα.


© Θεοδόσης Βολκώφ