MYSTERIUM

MYSTERIUM


Νύχτα. Τον θόλο τ’ ουρανού η αστραπή διατρέχει
από τη μια τού ορίζοντα ώσμε την άλλη άκρη,
με φως κυανό τονίζοντας σε μια στιγμή τα μάκρη
μέλαινας γης που υπόμονη και σοβαρή προσέχει·
ν’ ακούσει· τι; Σαν θάνατος, σιωπή στην πλάση πάσα
κι όλα ριγούν ακίνητα στην πρώτη μέσα σκέψη,
ο Κόσμος που ξεκόρμισε στη μήτρα να επιστρέψει,
σαν μακελεύτρα τον γεννά του Αρχαίου Θεού η ανάσα.


© Θεοδόσης Βολκώφ

Επίγραμμα

Επίγραμμα


Το παντελόνι κυνηγά συνέχεια το φουστάνι
και το μαντήλι πού ‘πεσε το αφήνω στο κενό.
Κυρίες, υπάρχουν Κύριοι. Κι εγώ σα νά ‘χω κάνει
πολλά. Κάπου βαρέθηκα το ρόλο το γνωστό.


© Θεοδόσης Βολκώφ