TΡΙΠΤΟΛΕΜΟΣ

I

Aγγελοπρόσωπος; Και ποιος; Εδώ δεν έχει μείνει
μήτε του ονείρου ανάμνηση μήτε της μάχης σκέψη.
Μόνο μια θλίψη άγρια στην πορνική την κλίνη
τον Έρωτα στοχάζεται – μα ποιος να το πιστέψει…
Ένα κορμί σακάτικο, μια στερεμένη κρήνη
και μια πικρή – πικρότατη – στα χείλη επάνω γέψη…

II
Θειάφι ανεβαίνει απ’ την ψυχή κι από τη σάρκα κνίσα,
ο αναπαμός περίγελως, εχθρός είν’ η γαλήνη
- αχνογελάει στους ύπνους της γυμνή η κλέφτρα κίσσα,
ξέροντας· μέσα στης στιγμής την απεραντοσύνη

κορμιά που αυτός αγάπησε με κείνην γίναν ίσα - …

III
Η άναρχη συστρέφεται στα σπλάχνα του οδύνη·
κι ας θέλησε, κι ας πάλεψε με δύναμη περίσσα,
μονάχα ετούτ’ η αρσενική η θλίψη τού ‘χει μείνει·
κι αυτό το πλέον σκοτεινό – του Πρίαπου η λύσσα.



© Θεοδόσης Βολκώφ