Η Αφίλητη

Για το φιλί που αβέβαιο μακρινό
κι ώς την απελπισία ελπίζει
αρνείται όλα τα βέβαια και τα εγγύς

κι η πολυφίλητη αφίλητη απομένει
νύχτα τη νύχτα δύναμη κερδίζοντας
και θάρρος που θωρείς και λες –
του κόσμου αυτού δεν είναι.


© Θεοδόσης Βολκώφ

Λάμπουν ακόμα χρυσαφένια τα μαλλιά...

Λάμπουν ακόμα χρυσαφένια τα μαλλιά


Λάμπουν ακόμα χρυσαφένια τα μαλλιά
γαλάζιο κι αξεθώριαστο φέγγει το μάτι
το στήθος σφριγηλό φουσκώνει πάνω απ’ την καρδιά
και τα λαγόνια ακούραστα καλούν κι άλλο αναβάτη

πολλές ακόμα, ναι, της μέλλονται χαρές
πόνους, και πόσους, έχει να γνωρίσει
θα μισηθεί, θ’ αγαπηθεί από ψυχές
μα πια κανείς δε θα την τραγουδήσει.



© Θεοδόσης Βολκώφ